Գաֆեսճյանի անվան արվեստի կենտրոն

Գաֆեսճյանի անվան արվեստի կենտրոնը, որը հայտնի է նաև որպես Գաֆեսճյան թանգարանների հիմնադրամ, արվեստի թանգարան է Երևանում: Այն տեղակայված է քաղաքի կենտրոնական մասում ՝ Կասկադ համալիրի կողքին, որը համարվում է Վարդագույն քաղաքի ամենագեղեցիկ վայրերից մեկը: Այն հիմնադրվել է ամերիկահայ հայտնի գործարար Ժերար Լ. Գաֆեսճյանի կողմից:

Գառնիի տաճար

Գառնիի հեթանոսական տաճարը ենթադրաբար կառուցվել է մ.թ. 77 թվականին: Այն գտնվում է Հայաստանի Կոտայքի մարզում՝ Ազատ գետի ձախ ափին: Տաճարը նվիրված էր Միհր Աստծուն՝ հայոց դիցարանում լույսի և արևի աստվածը:

Մատենադարան

Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի գիտահետազոտական ինստիտուտը՝ հայտնի նաև որպես Մատենադարան, հին ձեռագրերի պահուստ է, որի հայերեն ձեռագրերի հավաքածուն ամենամեծն է աշխարհում։

Հայոց ցեղասպանության թանգարան

Ցեղասպանության թանգարանը գտնվում է հուշահամալիրի կողքին և ունի 2 հարկ: Երկրորդ հարկում ցուցասրահն է, իսկ առաջինում՝ գրադարանը, փաստաթղթերի արխիվը, հանդիպումների սենյակն ու հետազոտական ​​կենտրոնը:

Գոշավանք

Գոշավանքը միջնադարյան վանական համալիր է, որը կառուցվել է 1188 թվականին՝ երկրաշարժի հետևանքով ավերված Գետիկ կոչվող հին վանքի ավերակներից ոչ հեռու: Այն գտնվում է Տավուշի մարզի Գոշ գյուղում՝ Գետիկ գետի ձախ ափին: Վանքը անվանակոչվել է հայ նշանավոր գիտնական, պատմաբան, գրող և ուսուցիչ Մխիթար Գոշի անունով, որն աշխատել և ապրել է այստեղ շուրջ 25 տարի:

Հաղարծինի վանք

Հաղարծինի վանքը հիմնադրվել է Բագրատունիների կողմից՝ 10-րդ դարում: Այն գտնվում է Տավուշի մարզի Դիլիջան քաղաքից 18 կմ հյուսիս: Ըստ պատմաբան Կիրակոս Գանձակեցու, վանքը կառուցվել է 10-13-րդ դարերում:

«Մայր Հայաստան» ռազմական պատմության թանգարան

Կասկադ համալիր

Սերգեյ Փարաջանովի տուն-թանգարան

Սերգեյ Փարաջանովի տուն-թանգարանը, որը Երևանում ամենահայտնիներից է, հիմնադրվել է 1988 թվականին: Այստեղ ներկայացված է Փարաջանովի գեղարվեստական ​​և գրական ժառանգությունը՝ ավելի քան 600 արվեստի գործ, 1400 ցուցանմուշ, ներառյալ ինստալիացիաները, գծանկարները, տիկնիկները, գլխարկներն ու կոլաժները:

Գանձասարի վանք

Գանձասարի վանքը գտնվում է Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության Վանք քաղաքում: Այն կառուցվել է 10-13-րդ դարերում: Եկեղեցին կոչվել է վանքի դիմաց գտնվող սարի անունով, որը հայտնի է իր արծաթի և այլ մետաղների հանքերով:

Ծիծեռնակաբերդ

Հայոց Ցեղասպանության հուշահամալիրը կամ Ծիծեռնակաբերդի հուշարձանը Հայաստանի ամենահայտնի կառույցներից է։ Այն տեղակայված է Երևանի անևելյան հատվածում՝ բլրի վրա: Համալիրի ճարտարապետը Արթուր Թարխանյանն է։

Զվարթնոցի տաճար

Զվարթնոցի տաճարը տեղակայված է Արարատյան դաշտում՝ Էջմիածին քաղաքից 3 կմ հարավ: Պատմական այս տարածքը նախաքրիստոնեական շրջանում հայտնի երկրպագության վայր էր:

«Տեր-Ղազարյանների միկրո արվեստի» թանգարան

«Տեր-Ղազարյանների միկրո արվեստի» թանգարանը Հայաստանում միկրո ​​քանդակների առաջին թանգարանն է: Այստեղ Տեր-Ղազարյաններ պապի և թոռան միկրո աշխատանքներն են՝ տեղադրված հատուկ պատրաստված պատվանդանների վրա՝ հատուկ լուսավորությամբ:

Մատենադարան

Մեսրոպ Մաշտոցի անվան հին ձեռագրերի ինստիտուտը, որը նաև հայտնի է որպես Մատենադարան, հին ձեռագրերի պահոց է և ունի Հայաստանի ամենամեծ հավաքածուներից մեկը: Այն հիմնադրվել է 1959 թվականին և գտնվում է Երևանում:

Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցի

Զորավոր Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին Երևանում պահպանված ամենահին եկեղեցիներից մեկն է: Գտնվում է հին Երևանի Շահար կոչվող թաղամասում: Եկեղեցին նախկինում կոչվել է Սուրբ Աստվածածին։ Այն սկսել է կոչվել Զորավոր Սուրբ Աստվածածին՝ այստեղ պահվող, հրաշագործ համարվող և 13-րդ դարի «Զորավոր» կոչվող Ավետարանի անունով։ Այստեղ է գտնվում նաև Անանիա Առաքյալի գերեզմանն ու մատուռը: Ժամանակին մատուռը հայտնի սրբավայր է եղել:

Խոր Վիրապ

Խոր Վիրապի վանքը գտնվում է Հայաստանի Արարատյան դաշտում, Արարատի մարզում՝ Արաքս գետի ձախ ափին: Խոր Վիրապի՝ որպես վանքի և ուխտագնացության վայրի մեծ համբավը կապված է այն բանի հետ, որ Տրդատ 3-րդ թագավորը այստեղ է բանտարկել Գրիգոր Լուսավորչին:

Տաթևի վանք

Տաթևի հոյակերտ վանական համալիրը գտնվում է Սյունիքի մարզի Տաթև գյուղի մոտակայքում՝ սարահարթի վրա: Վանքը կառուցվել է 895 թվականին և դարեր շարունակ եղել է Հայաստանի նշանավոր կրթական և մշակութային կենտրոնը:

Կաթողիկե Սուրբ Աստվածածին

Կաթողիկե Սուրբ Աստվածածինը միջնադարյան փոքր եկեղեցի է, որը գտնվում է Երևանի կենտրոնում: Եկեղեցու պատերին արված ամենահին արձանագրությունը թվագրվում է 1264 թվականով: Եկեղեցին մեծապես տուժել է 1679 թվականին տեղի ունեցած երկրաշարժից: